Stressssssssssssssss.

Vandaag zijn de kindjes terug bij ons. De dag begon veelbelovend, want de ochtend verliep relatief kalm en het humeur van de twee engeltjes was goed. Om vier uur ging ik ze ophalen in school en de eerste tekenen van onweer waren reeds te bemerken. Na het eten van een lekker ijsje en een beetje dom doen en zeuren over een nieuwe en voor ons onbekende fruitsoort, die na wat googlen  MANGO's bleken te zijn. Oksana dacht dat Opa aanstonds in de wagen ging springen om dat fruit te halen, maar dat was buiten de waard gerekend! Dan maar knutselen, bakken papier, stiften, schaartjes en andere attributen bijgesleept. Ongeveer 8 minuten later ging Jaleesa fietsen! Oksana ook, en voor de eerste maal  zonder steunwielen, die ik 's middags reeds van haar fiets had af gedaan. Vijf minuten later kregen wij de opmerking dat deze fiets te rap reed. Dus einde van het fietsen. Dan maar verder geknutseld. Stilletjes aan begon mijn bloed op te warmen. Drie minuten later: Kleine zus gaat naast grote zus zitten om ook te knutselen! Daar komt zeker herrie van!!! Halleluja. Twee minuten later: wereldoorlog 3. Grote zus haar tekening is verwoest met enkele rode strepen van mini zus. Vier paar natte ogen en een opa met stoom aflatende oren. Jaleesa verwijderd van een vuurspuwende Oksana, Jaleesa die in de zetel ligt te snikken omdat zij haar zus niet meer kan pesten. Oma die het eventjes niet meer weet. EN DAN is de papa daar om zijn prinsesjes mee te voeren in zijn lichtgrijze koets (Opel combi). Na het uitzwaaien en herademen kunnen wij nog een half uurtje opruimen en dan hebben wij vrij. O ja, heb ik het al gezegd:  Morgen is er een pedagogische studiedag voor de leraren en hebben wij het geluk van er een hele dag voor te kunnen zorgen. Een goed gevoel en hoopgevend voor de belevenissen van morgen. Zoete dromen. Grrrrrrrrrrr!!!!!!!!!!